Inmiddels zijn we een aantal maanden verder ... en heb ik dankzij dit blog en de foto's die ik ervoor maakte mijn oude hobby fotografie weer helemaal terug. Ik heb de afgelopen weken een fotocursus gevolgd en me ook al ingeschreven voor de vervolgcursus fotografie.
Ik blijf zoveel mogelijk geluksmomentjes fotograferen maar zoals natuurlijk te verwachten was ;) komen er vanaf nu ook andere foto's op dit blog te staan...
maart 2014
Ik ben Bianca, 39 jaar oud en ik woon in Gelderland.
Jaren geleden was fotograferen één van mijn belangrijkste hobby's. Tót ik het maken van kaarten ontdekte... eerst maakte ik nog kaarten met daarop zelfgemaakte foto's, maar al gauw verdwenen de foto's en gebruikte ik vooral stempels en inkt. Ik ging vervolgens workshops geven in het maken van kaarten, art journals maken en nog een aantal zijtakken van deze hobby ontdekken. Ondertussen bleef fotografie op de achtergrond aanwezig met af en toe een hoofdrol tijdens een vakantie of een bezoek aan de Keukenhof.
Toen ik eind februari even met jas aan buiten in de zon zat op het randje van mijn kruidenbak, viel het me op dat het oregano-plantje opeens weer aangegroeid was, in de winter! terwijl ik eigenlijk dat plantje al in gedachten afgeschreven had. Ik was echt verbaasd en werd er opeens blij van en ik bedacht me dat er eigenlijk elke dag wel een geluksmomentje is, hoe klein ook, maar dat we dit niet altijd zien of kunnen zien omdat onze gedachten ergens anders zijn.
Ik pakte mijn camera en voor ik het wist was ik tien minuten bezig om het plantje van alle kanten op de foto te zetten. Ik herontdekte de ontspanning dat fotograferen geeft en het plezier om iets zo goed, leuk of bijzonder mogelijk op de foto te zetten. En om met andere ogen naar iets te kijken.
Zo ontstond het idee om elke dag een foto te maken van een geluksmomentje, hoe klein ook.
Om te voorkomen dat het plan al zou stranden bij de eerste dagen, nam ik mij voor om niet langer dan 15 minuten per dag ermee bezig te zijn, tenzij ik natuurlijk op dat moment veel tijd te besteden had aan het fotograferen. De foto zou niet perfect, supersonisch en posterwaardig hoeven te zijn, zolang het maar uitbeeldt waarom dat ene momentje een geluksmomentje werd.
Nu ik een paar dagen verder ben heb ik al wel door dat de neiging om de foto's zo mooi en perfect mogelijk te maken wel degelijk aanwezig is en dat ik graag weer meer tijd in het (beter leren) fotograferen zou willen steken... maar dat komt wel. Voor nu geniet ik ervan om gewoon weer vaker foto's te maken en met mijn oude hobby bezig te zijn!
Ik laat graag op dit blog foto's zien van mijn geluksmomentjes. Misschien zijn ze in andermans ogen nietszeggend, dat kan heel goed, maar wellicht laat ik andere mensen ook wel met andere ogen naar dingen kijken en hun eigen geluksmomentjes ontdekken...
Misschien komen er in de toekomst nog andere foto's op dit fotoblog te staan. Dat zou zo maar kunnen want ik heb weer ontdekt waarom ik fotograferen zo leuk vond :)
